فیل ماهی

فیل ماهی

فیل ماهی یا بلوگا (Huso huso)، از راسته تاس‌ماهیان، بزرگ‌ترین ماهی دریای خزر است. زیستگاه اصلی این آب‌زی دریای خزر و دریای سیاه است و گهگاه در دریای آدریاتیک هم دیده شده و هم‌اکنون در فهرست گونه‌های به‌شدت در معرض خطر انقراض دارد. خاویار آن گران‌ترین نوع خاویار است. نمونه‌هایی از آنها با وزنی در حدود ۱۴۰۰ کیلوگرم و سنی بیش از ۱۰۰ سال صید شده است. هر دو یا سه سال یکبار تخم ریزی می‌کند و بین ۱۴ و ۱۷ سالگی بالغ می‌شود. طول آن از یک و نیم متر تا بیش از چهار متر است. رکورد صید آن در ایران ۱۲۵۰ کیلوگرم بوده است که از آن ۲۳۰ کیلوگرم خاویار طلایی، که گرانترین نوع خاویار است، استحصال شد.ماهی های زیادی در دنیا وجود دارد که عمرشان به یک سال هم نمی رسد. ولی در دریای خزر نوعی ماهی خاویاری به اسم فیل ماهی زندگی می کند که تا 120سال هم عمر می کند! یک فیل ماهی در این سن و سال، حدود 5/1 تن(1500 ) وزن دارد. بسیاری از فیل ماهی ها به خاطر خاویار گران قیمتی که در شکم دارند، خیلی زودتر از رسیدن به 120 سالگی کشته می شوند. در سالهای اخیر کشورهای اطراف دریای خزر(از جمله ایران) برنامه هایی را برای حمایت از این ماهی اجرا کرده اند

فیل ماهی یا بلوگا

نام علمی : Huso huso

 نام انگلیسی : Great Sturgeonو Beluga

 نام پارسی: فیل ماهی

در بخش های شمالی ، میانی و جنوبی دریای خزر پراکنش دارد. بیشتر در مناطقی با بستر گل و لای وجود دارد. دامنه وسیعی از تغییرات دما و شوری را تحمل می کند. در دریای خزر در اعماق 100 تا 120 متر مشاهده می شود.

وضعیت بقا بر اساس اطلاعات IUCN: گونه در معرض انقراض

 وضعیت بحرانی و احتمال بسیار بالای منقرض شدن در حیات وحش

روند رشد جمعیت: در حال کاهش

خصوصیات کلیدی : بدن باریک و به سمت دم باریکتر میشود . پوزه کوتاه و مخروطی شکل که 7 تا 5/12 درصد طول کل بدن را تشکیل میدهد . 36-17 خار آبششی دارد . طول سر 23% طول کل بدن را تشکیل میدهد . سبیلک ها بلند و از پهلوها فشرده و دارای رشته هایی میباشند . شعاعهای غیرمنشعب باله ی مخرجی 41-22 و باله پشتی 81-48 میباشد

اندازه : حداکثر طول و وزن به ترتیب 6 متر و 1000 کیلوگرم

زیستگاه : بیشتر مناطقی را که دارای بستری پوشیده از گل و لای باشد ترجیح میدهد و میتواند دامنه ی وسیعی از تغییر شوری و دما را تحمل کند .

غذا : در دریا از کلمه (rutilus rutilus ) ، سیاه کولی (vimba vimba ) و شیشه ماهی (altherina boyeri ) و کپور (cyprinus carpio) و در فصل مهاجرت به رودخانه از استرالیا (acipenser ruthenus ) و سوف معمولی (stizostedion lucioperca ) تغذیه میکند .

فیل ماهی دریای خزر یک نوع ماهی خاویاری از خانواده Acipenseridea است که میلیونها سال است در دریای خزر و دریاچه های اطراف آن می زیسته است و بدلیل تولید خاویار مرغوب و گران قیمت دارای ارزش اقتصادی بالایی است ، نسل این ماهی در دریای خزر اکنون در شرف انقراض است و آمارها نشان می دهد که تولید آن روز بروز کاهش یافته و اکنون ذخایر آن در این دریا روبه اتمام است . نام عملی این ماهی Huso Huso است ولی در حوزه شمالی دریای خزر این ماهی را به نام بلوگا ( Bluga ) می شناسند . وزن این ماهی در دریا تا 600 کیلوگرم هم می رسد و یکی از ماهیهای عظیم الجثه است . پرورش این ماهی در آب های شیرین در محدودی کشورهای اروپایی از حدود بیست سال پیش آغاز شده و برخی از این کشورها اکنون تولید خاویار پرورشی دارند .در کشور ما از حدود 15ز سال پیش پرورش غیررسمی آن شروع شده ولی پرورش آن بصورت یک کار مستقل در مزارع پرورشی حدود 10 سال قدمت دارد . چند مزرعه پرورشی اکنون در استانهای شمالی و مرکزی کشور وجود دارند . اولین خاویار پرورشی در ایران در قم تولید شد .در استان خوزستان پرورش این ماهی از مرداد ماه سال 86 در یک مزرعه خصوصی و با همکاری شیلات با ذخیره سازی بچه ماهیان یک تابستانه ارسالی از شمال کشور شروع شده و نتایج پرورش آن تاکنون بسیار مطلوب بوده است .

تولید مثل : ماده ها در سن 14 تا 16 سالگی و نرها در سن 19 تا 22 سالگی بالغ میشوند . میزان هماوری مطلق 224300 تا 2853400 ( میانگین 855000 عدد ) . فصل تخمریزی در بهار و پاییز میباشد ، جهت تولید مثل به آبهایی که دمای آن 9 تا 17 درجه سانتیگراد باشد مهاجرت میکند .

اهمیت اقتصادی : با توجه به رشد نسبتاً خوبی که دارد میتواند یکی از گونه های با ارزش اقتصادی باشد ، اما در سالهای اخیر به دلیل صید بیش از حد و تخریب زیستگاههای این ماهی ، نسل آنها تهدید شده و بنابراین لازم است که اقدام به محافظت شود و از صید بی رویه ی آن جلوگیری به عمل آید .

Huso huso از سایر ماهیان خاویاری بعلت داشتن دهانی بزرگ و هلالی شکل و سبیلکهای فشرده متمایز می‏شود. این ماهی یکی از بزرگترین ماهیان دریای خزر است که طول آن تا 6 متر و وزن آن تا 1500 کیلوگرم نیز می‏رسد. این ماهی در حوضه دریای سیاه، آزوف و خزر زندگی کرده و جهت تولید مثل به رودخانه‏هایی مثل ولگا، سفیدرود و گرگانرود مهاجرت می‏کند. تعداد صفحات استخوانی پشتی، پهلویی و شکمی آن بترتیب 14-11 عدد، 52-41 عدد و 11-9 عدد می‏باشد اولین پلاک پشتی از سایر پلاکهای این ردیف کوچک‏تر است. سن بلوغ جنسی در فیلماهی بالاست، بطوریکه نرها در 14-12 سالگی و ماده‏ها از 18-16 سالگی به بعد بالغ می‏شوند. این ماهیان در فصول بهار و پائیز وارد رودخانه‏ها می‏شوند. تکثیر در فصل بهار قسمت اعظم تولیدمثل طبیعی این ماهی را تشکیل می‏دهد. ماهیان بهاره در همان سال و ماهیانی که در پائیز وارد رودخانه می‏گردند در بهار آینده تخمریزی می‏کنند. فیلماهی بالغ در اواخر زمستان و اوائل بهار، هنگامی که دمای آب 8-6 درجه سانتیگراد است تخمریزی می‏کند. اوج تخمریزی این ماهی در آب 12-10 درجه می‏باشد که بیشتر در رودخانه‏های صخره‏ای، سنگی و رسی و معمولاً تا عمق 20 متری صورت می‏پذیرد.

هماوری این ماهیان 2500-360 هزار است. این تعداد براساس سن و وزن ماهی افزایش می‏یابد. انکوباسیون تخمهای آن در دمای 14-12 درجه سانتیگراد 9-8 روز طول می‏کشد. فاصله بین دو تخمریزی طبیعی 5-3 سال است. افراد جوان در اوائل سن بلوغ هر سال یکبار تخمریزی می‏کنند. اما با افزایش سن این فاصله زمانی بیشتر می‏شود.

بچه فیل ماهیان از بی‏مهره‏گان تغذیه کرده و سپس با ماهیان بالغ بسوی دریا سرازیر می‏شوند. از مهم‏ترین غذای این ماهیان در دریای خزر می‏توان به شگ‏ماهیان، کفال ماهیان، کیلکا، گاوماهیان، کلمه و انواع سپرینده‏ها و بی‏مهره‎‏گان دیگر اشاره کرد.

رشد این ماهی در مقایسه با سایر ماهیان خاویاری آهنگ سریعتری دارد بطوریکه فیلماهیان یکساله به طول 65-28 سانتی‏متری می‏رسند، اما رشد طولی آن از سال چهارم زندگی کاهش می‏یابد.گوشت این ماهی حاوی 6/16% پروتئین و 7/6% چربی می‏باشد. خاویار آن نیز 9/25% پروتئین و 8/11% چربی دارد.

این ماهی از نظر شیلاتی اهمیت فراوانی دارد و خاویار آن از نوع درجه 1 محسوب می‏شود. میزان خاویار استحصالی فیلماهی در سالهای اخیر روند نزولی داشته است

عادات غذایی فیل ماهی:

Berg در سال 1960 متوجه شد که بلوگا تغذیه از مهره‌داران را از سنین بسیار پایین آغاز کرده و اغلب ازRutilus  rutilus, ALosa و سایر گونه‌های ماهی تغذیه می‌کند. به‌نظر می‌رسد ماهیان جوان از لارو حشرات به‌ویژه mysid, Copepod, Cladocera, Gammaridae, Polingenia  تغذیه می‌کنند. ماهیان بسیار کوچک (3-2 cm) از لارو تاس ماهیان ـ کپور ماهیان و گونه‌های دیگر به‌عنوان غذا استفاده می‌کنند. درحقیقت غذای اصلی فیل ماهی تا اندازه 9 سانتی‌متر را ماهی تشکیل می‌دهد. البته فیل ماهی برخلاف سایر تاس‌ماهیان از ماهیان پلاژیک تغذیه می‌کنند.

نکته قابل توجه در رژیم غذای این‌گونه از تاس‌ماهیان این است که چون فیل ماهی شکارچی پلاژیک هستند حتی ممکن است که از پرندگان و بچه فک‌ها نیز تغذیه بکنند آزری تاکامی و همکارانش (1980) در بررسی‌های خود بر روی نمونه‌های ایرانی قطعاتی از Rutilus  , Cyprinio Carpio,  Liza,  Gobidae را در معده این ماهیان یافته‌اند

غذا دهی:

1. غذای زنده                           2. غذای غیر زنده

برای پرورش مرکز تکثیر و پرورش بچه ماهیان بیش‌تر از غذای زنده استفاده می‌شد ولی برای پرورش گوشتی بیش‌تر ازغذای غیر زنده استفاده می‌گردد و در این پروژه با هدف پرورش فیل ماهی گوشتی در استخر خاکی و بتونی از غذای دستی استفاده شده است.

1. غذای گرانوله

2. غذای خمیری شکل یا مایع

امروزه به‌طور معمول از غذای گرانوله پاپلت استفاده می‌شود روش استفاده از این غذاها به این صورت است که بعد از سپری شدن دو روز اول به‌تدریج مقدار غذای طبیعی را کم کرده و برای آن غذای غیر زنده افزوده می‌شود و درصدی10 روز میزان غذای زنده به صفر می‌رسد.

فن‌آوری پرورش فیل ماهیان یک روز پس از انتقال ماهیان تغذیه اختصاص آن‌ها شروع می‌شود درطول دوره پرورش غذادهی باید چند بار و در نقاط مختلف استخر انجام بگیرد.

ماهیان 2 ساله باید روزی 2 بار تغذیه شوند.

بنابراین رسیدن به اپتیمم رشد و حداقل ضریب تبدیل غذایی در اوزان مختلف پیشنهاد می‌شود.

1.         بهترین درصد غذایی برای مرحله لاروی با غذای زنده تا 20 درصد وزن بدن

2.         در مرحله اداپتاسیون به غذای کنسانتره تا 15 درصد وزن زنده ( بیوماس)

3.         بعد از مرحله اداپتاسیون از100 گرم ـ گرم 5 درصد 5 ـ 3 وزن بدن

4.         از 10‌ گرم ـ گرم3000 درصد 3 ـ 5/1 وزن بدن

در سال 1985 doroshov میزان درصد غذادهی مطلوب روزانه برای تاس‌ماهیان یک ماهه و سه ساله 21/7 کیلوگرم  در دمای 5/16 سانتی‌گراد به ترتیب 2/4 و 42 درصد گزارش داد. در سال 1987 Hungو Lutus میزان درصد غذادهی مطلوب برای تاس‌ماهیان 25/ تا 5/0 کیلوگرم را در دمای 18 را 2ـ 5/1 درصد بیان کرد.در 1989 Kaushik و همکاران میزان درصد غذادهی مطلوب برای تاسماهیان 90ـ400 gr  را به اندازه 35/1ـ 55/1 درصد وزن بدن خود در روز در دمای 18 گزارش داد.در سال 1995 Hung و همکاران میزان درصد غذادهی مطلوب برای تاسماهیان 767 گرم دردمای 22 را 3/0 درصد گزارش داد.  

انواع غذاهای مورد استفاده در تغذیه فیل ماهیان:

1. غذای تر:  رطوبت غذاهای تر،  بین 75 - 45 درصد است و از مواد اولیه با رطوبت بالا مثل: ماهی‌های بی‌ارزش، ضایعات کشتارگاهی و پس مانده صنایع ماهی و شیلاتی است.

2. غذای مرطوب:  درصد رطوبت این نوع غذاها کمتر از غذاهای تر می‌باشند و به 50 ـ 28 درصد می‌رسد و معمولاً به صورت چرخ کرده می‌باشند.

3. غذای خشک:  غذاهای خشک رطوبت بین 15ـ 9 درصد دارند. مسافت و حمل و نقل آن‌ها آسان است این نوع غذاها شامل مخلوطی از اجزا خشک است که اگر آن‌ها را به صورت فشرده درآوریم که در هر مرحله‌ای از زندگی ماهی قابل مصرف است مثال: غذای کنسانتره کوپنز و بیومار در حد لازم به کارگیری مقادیر متعادل از آن‌ها برای دستیابی به رشد مناسب ماهی‌ها لازم است.

شکل استخرهای پرورشی ماهیان خاویاری 

استخرهای پرورشی ممکن است مربع، مستطیل و غیره باشد. بهترین فرم استخرهای خاکی پرورش از جمله فیل ماهی مستطیل شکل است که در آن نسبت عرض به‌طول باید برابر یک به دو یا سه باشد. حداقل عمق 5/1 متر و حداکثر 2 متر است در عمق کمتر حرارت و میزان اکسیژن آن تغییر کرده و با هدف پرورش از دوران لاروی باعث می‌شودکه موجودات غذایی از بین بروند.

کف استخر ماهیان از جمله فیل ماهی دارای 2 شیب است یکی از محل ورود آب به طرف خروج آب و شیب دیگر از دو ضلع جانبی به طرف مرکز است.

تاریخچه تکثیرو پرورش فیل ماهی:

فیل ماهی مدت هاست که برای پرورش مورد استفاده قرار می گیرد. لاروهای این ماهی در مراکز تکثیر و پرورش، تا وزن 3 گرم رشد کرده و سپس به دریا رهاسازی می شوند. هرچه والدین فیل ماهیان از کیفیت بهتری برخوردار باشند، مراحل انکوباسیون و پرورش بعدی بازدهی بالاتری خواهد داشت (قزل،1370). ضریب رشد این ماهی نسبت به ازون برون و چالباش بالاتر می باشد (هوچلیتنر ،1993،پیروگوسکی و فدیوا ،1982). فیل ماهی در آبگیرهای منطقه مسکو جهت بهره برداری به منظور صید ورزشی معرفی شده است.میانگین وزن فیل ماهیان پرورش یافته در استخرهای پرورشی دن، طی سال های 1967-1969 برای ماهیان زیر یک ساله، دو ساله و سه ساله به ترتیب به 300، 800 و 4000 گرم رسید(شکل1). فیل ماهی همچنان در حوضچه های حاوی زئوپلانکتون به وزن2-1 گرمی رسیده و سپس با غذای پلت مرطوب شامل ماهیان کم ارزش تر مثل کلمه و ماهی پخته چرخ کرده تغذیه می شوند.در سیستم پرورش در قفس، ماهیان زیر یک ساله به وزن 250-225 گرم رسیدند. در این ماهیان پدیده هم جنس خواری در روزهای اول در قفس ها و حوضچه ها دیده می شود. فیل ماهیان دو و سه ساله با تراکم 12-3 کیلوگرم در متر مربع نگهداری می شوند. میزان رشد تابستانه در قفس ها بیش از رشد در حوضچه هاست، به طوری که در قفس ها وزن ماهیان دو و سه ساله به ترتیب به 1020 و 1890 گرم رسیده ولی در حوضچه ها این مقدار 435 و 1317 گرم بوده است.در سال های 1952-1960 فیل ماهی در حوضچه های پرورشی واقع در باغ وحش مسکو پرورش داده شد. بچه ماهیان مزبور ابتدا با لارو شیرونومیده و سپس با ماهیان زنده کوچک تغذیه شدند. ماهیان بزرگ تر با گوشت گاو به میزان 4.5-2.2 % وزن بدن مورد تغذیه قرار گرفتند. میانگین دمای آب در این حوضچه ها 14-12 درجه سانتی گراد بود. ضریب تبدیل غذا (گوشت گاو و ماهی) در ماهیان بزرگ تر، 8 و برای نمونه های کوچک تر (لارو شیرونومیده و ماهی) 16-4 بوده است. طی پنج سال میانگین وزن این ماهیان از 1613 گرم به 13525 گرم رسید.سوکولسکی(Sokolsky ,1991) و رضوانو(Rezvanov,1991) در سال 1991، فیل ماهی را در انواع مختلف استخر پرورش دادند. فیل ماهیان 3 گرمی با تراکم 20 هزار در هکتار در استخر معرفی شده و روزی دوبار به وسیله دستگاه غذاده که تعداد آنها 20 عدد در هکتار بود، مورد تغذیه قرار گرفتند. مقدار جیره داده شده 10- 7 % وزن بدن بوده و شامل ماهی چرخ کرده ( 89 % )، مخمر ( 5% )، آرد ماهی  ( 5% ) و پرمیکس (1% ) می شد. در ابتدا بیش از 70 % غذای مصرف شده توسط  فیل ماهیان را، زئوپلانکتون ها و بنتوزها تشکیل می دادند. ولی با رسیدن به وزن 50 گرمی، تقریبا تمام ماهیان شروع به تغذیه از غذای مصنوعی کردند. وزن ماهیان زیر یک ساله به 150 گرم رسیده، بقای آنها 50 %  و مقدار تولید 2 تن در هکتار بود. سپس این ماهیان در فصول سرد سال (مهر- اسفند) به استخرهائی با وسعت 5/0 – 25/0هکتار و عمق 3-2 متر و با تراکم 120 هزار در هکتار منتقل شدند. در این حالت کاهش وزن زمستانه به میزان 40-30 % بود. فیل ماهیان سال دوم از ماهیان خرد شده تغذیه می کنند. ماهیانی که به وزن 700 گرمی رسیده بودند (50-40% کل ماهیان) به بازار عرضه گردیده و ماهیان کوچکتر برای پرورش بیشتر نگاه داشته شدند. میزان بقای ماهیان سه ساله 95% و وزن آنها 2-7/1 کیلوگرم و مقدا تولید آنها 5/7-5 تن در هکتار بود.

در استخرهای بزرگ پرورش توأم ماهی، فیل ماهی همراه با ماهیان کپور نقره ای و سرگنده نیز پرورش داده شد. تراکم ماهیان یک تابستانه، عبارت از9/0-4/0هزار قطعه کپور سرگنده و 3-2 هزار قطعه کپور نقره ای و4-3 هزار قطعه فیل ماهی در هکتار بود. در تجربه دیگری که در سیستم کشت توأم بلوگا با کپور ماهیان انجام گرفت (Sokolsky ,1991وRezvanov,1991). فیل ماهیان یک، دو و سه تابستانه به ترتیب به اوزان 15/0،93/0و3/2 کیلوگرمی رسیدند. در این تجربه درصد بقاء برای فیل ماهیان سال اول و دوم 87% و90% بوده و تراکم آنها در سال دوم به 700-900هکتار رسید.همچنین فیل ماهیان زیریک ساله و دو ساله از 3 گرمی تا 2 گرمی در استخرهای خلیج Taganrog (دریای آزوف) با درجه شوری 8-4 در هزار پرورش داده شدند. از آنجائی که در چنین شرایطی میزان تلفات فیل ماهی جوان تا 20% می رسد، این موضوع نشان می دهد که سازش با آب شور یک مرحله بحرانی در زندگی این ماهی است. فیل ماهیان 3-30 گرمی از گاماروس های بزرگ (30% وزن بدن)، غذای پلت خشک (30-20%) و ماهی کیلکای چرخ کرده و یا خرد شده که نسبت آن به مرور تا 60% افزایش می یافت تغذیه شدند. در تالاب دلتای ولگا، وزن فیل ماهی زیر یک ساله و دو ساله با تغذیه از غذای طبیعی و باتراکم 100 قطعه ماهی در هکتار به ترتیب 160-130 و 1000-500 گرم و میزان تولید 280 کیلوگرم در هکتار بود.بنابراین احتمال می رود که بی مهرگان بزرگ و ماهی ها نقش مهمی را در تغذیه فیل ماهی در آب های لب شور بازی کنند.در سال های 78 - 1976 آزمایشاتی در مورد پرورش فیل ماهی در قفس های توری در خلیج Gelendzhik  دریای سیاه انجام گرفت.پس از12 روز سازش در حوضچه هایی با آب دریای سیاه، فیل ماهیان 4 - 10 گرمی با تراکم  35  قطعه  در متر مکعب به قفس های به حجم 45 مترمکعب و عمق 7 متر و به فاصله حدود 100 متری ساحل انتقال داده شدند. این ماهیان با ماهی چرخ کرده و سبوس تغذیه شده و مصرف غذائی برای هر کیلوگرم افزایش وزن بدن آن ها معادل 8 واحد بود. این آزمایشات نشان داد که پرورش فیل ماهی جوان در قفس به منظور رها سازی بعدی در دریا امکان پذیر است (اریکسون و پولیانینو،1995).مطالعه دیگری نشان می دهد که طیف مواد غذائی فیل ماهی بسیار وسیع بوده و کاهش یکی از منابع غذائی سبب روی آوری به تغذیه از سایر منابع می شود. این ترجیح غذائی با درجه حرارت نیز تغییر می کند (طریک،1371). در این مطالعه خاطر نشان شده است که ترجیح غذائی فیل ماهی در حوضه جنوبی دریای خزر از ماهیان گوبیده، ترجیح غذائی چالباش از گوبیده و کلاپیده، ترجیح غذائی ازون برون از کلاپیده و ترجیح غذائی قره برون از دو کفه ای ها و سخت پوستان است (تقوی مطلق،1995).این گونه برای پرورش به صورت خالص و یا به عنوان والد در دو رگه گیری ها مناسب هستند. پرورش فیل ماهی به دلیل برخورداری از سرعت رشد بالا در مقایسه با سایر ماهیان خاویاری از جایگاه ویژه ای برخوردار می باشد (کیوان، 1382، محسنی و همکاران، 1379) در سال های اخیر توجه زیادی به پرورش این ماهی در محیط های مصنوعی گردیده است و پروژه های متعددی در این راستا صورت گرفته و یا در دست انجام است ( محسنی و همکاران،1381، پورعلی فشتمی و همکاران، 1381). کارشناسان عقیده دارند که در شرایط موجود فیل ماهی دریای خزر قادر به تولید مثل طبیعی نبوده و بقاء آن به صورت کامل وابسته به تکثیر مصنوعی و رهاسازی این ماهیان در دریا است.(اسپیر و همکاران،2000) براساس برآوردهای انجام شده حدود 91.5 در صد فیل ماهیان موجود در دریای خزر حاصل از تکثیر مصنوعی می باشند (برادران طهوری، 1377).پرورش فیل ماهی در کشور در حوضچه های بتنی و یا فایبرگلاس و همچنین استخرهای خاکی انجام می شود و تجربه نشان داده است که شرایط پرورش در حوضچه های بتنی و سیستم متراکم نسبت به استخرهای خاکی ارجحیت دارد. با توجه به Eurytherme بودن فیل ماهی و دامنه مناسب درجه حرارت رشد آن (15-27 درجه سانتیگراد) بسیاری از نقاط کشورمان برای گسترش این صنعت مناسب تشخیص داده شد. همچنین به دلیل یوری هالین بودن گونه فیل ماهی امکان پرورش ان در آب شیرین تا شوری 18 در هزار وجود دارد. بدین ترتیب مناطق زیادی در کشورمان مستعد پرورش این گونه می باشد (طهوری،1379).اگر این ماهی وارد صنعت پرورش آبزیان شود در عرض سه سال بین 10 تا 12 کیلوگرم می رسد و در بالای 20 سالگی به باروری می رسد. ماهیان در استخر بتونی نسبت به استخر خاکی دارای رشد بهتری بوده‌اند و آن به‌ علت تغذیه از غذای کنسانتره موجود بوده است. فیل ماهیان در استخر بتونی به ‌راحتی می‌توانند غذای دستی را پیدا کرده و مورد تغذیه قرار بدهند.

نتایج حاصل از مطالعات 29 هفته ای جهت ارزیابی پرورش گوشتی گونه فیل ماهی در وان فایبرگلاس و استخر خاکی با وزن متوسط 35/0± 76/28 گرم نشان داد که در وان فایبرگلاس فیل ماهیان در مدت 200 روز پرورش افزایش وزنی معادل 17/584 گرم و تولیدی معادل 6 کیلوگرم در هر متر مربع داشتند (سوداگر،1387).که درصد بقاء، ضریب تبدیل غذایی و شاخص رشد ویژه آنها به ترتیب برابر با 4/98درصد، 21/2 و 41/1بود، در حالی که در استخر خاکی طی این مدت، فیل ماهیان افزایش وزنی معادل 708 گرم و تولیدی معادل 5/1 کیلوگرم در هر متر مربع با درصد بقاء، ضریب تبدیل غذایی و شاخص رشد ویژه به ترتیب برابر با 7/85 درصد،32/1و 69/1داشتند. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که در اوایل دوره پرورشی وان فایبرگلاس از وضعیت رشد مناسبتری برخوردار بود، اما پس از آن این روند برعکس گردید، به طوری که ماهیان پرورش یافته در استخر خاکی از ضریب تبدیل غذایی وشاخص رشد ویژه مناسب تری برخوردار بودند  (سوداگر،1387).